θαλαμηπόλος

ο, η (AM θαλαμηπόλος, ό, ή)

αυτός ή αυτή που υπηρετεί στα ιδιαίτερα διαμερίσματα τής κυρίας βασιλικού ή αρχοντικού σπιτιού και τη βοηθάει στο ντύσιμο, στον καλλωπισμό της κ.λπ.

νεοελλ.

ο καμαρότος πλοίου, ο υπεύθυνος για τη φροντίδα τών χώρων ύπνου και για την εξυπηρέτηση τών επιβατών ή τού προσωπικού

αρχ.

1. ευνούχος σε γυναικωνίτη

2. ευνουχισμένος ιερέας τής Κυβέλης

3. θηλ. ιέρεια τής Κυβέλης

4. επίθετο τής Αφροδίτης

5. φρ. «θαλαμηπόλος ὄρφνη» — γαμήλια νύχτα

6. ο γαμπρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θάλαμος + -πολος (< πέλω / πέλομαι)

το -η- λόγω τής αποφυγής αλλεπάλληλων βραχέων (πρβλ. αἰ-πόλος, ονειρο-πόλος)].